Επεξεργασία των αργίλων για την απόκτηση πηλού
Μετά την εξόρυξη των αργίλων με τον κασμά και τη μεταφορά τους στο χώρο του εργαστηρίου,
κοπανίζονται
με ένα μονοκόμματο ξύλινο κόπανο.
Η χρήση του ξύλου, που είναι σχετικά μαλακό υλικό, επιβάλλεται ώστε να μην σπάνε οι μικρές πέτρες που μπορεί να περιέχει ο άργιλος. Το κοπάνισμα μετατρέπει τους αργιλικούς σβόλους σε κονιορτοποιημένο χώμα.
Το επόμενο στάδιο είναι το
κοσκίνισμα
του χώματος, πρώτα με χοντρό κόσκινο και στη συνέχεια με πολύ λεπτότερο για τους αργίλους των μικρών αγγείων.
Στην τελευταία περίπτωση το προϊόν θα υγροποιηθεί σε μια πρώτη δεξαμενή, σε ποσοστό 1 μέρος αργίλου για 3 μέρη νερού. Τα βαρύτερα στοιχεία του αργίλου (πέτρες, μέταλλα κλπ) κατακάθονται, ενώ στην επιφάνεια της λάσπης βρίσκεται ο καθαρός άργιλος.
Στη συνέχεια, αφού εξατμιστεί το νερό, ο χωματάς θα αφαιρέσει με φτυάρι τον
επιφανειακό άργιλο
και θα τον αποθηκεύσει σε δεύτερη δεξαμενή, όπου θα ακολουθήσει η περαιτέρω αφυδάτωση. Όταν ο
πηλός
γίνει αρκετά συμπαγής, μοιράζεται σε μεγάλα τεμάχια που θα χρησιμοποιήσει ο αγγειοπλάστης, μετά από πλάσιμο, στον τροχό του.
Στην περίπτωση της κοπανισμένης λεπίδας, ο κονιορτοποιημένος άργιλος δεν υγροποιείται σε δεξαμενές αλλά αναμειγνύεται με τον πηλό του κοκκινοχώματος, με μικρή προσθήκη νερού και μαλάσσεται με τα πόδια, όπως τα σταφύλια στο πατητήρι. Ο πηλός αυτός είναι κατάλληλος για τα μεγάλα αγγεία όπως π.χ. τα πιθάρια.
|
